อนิเมะ  โอดิสซีย์นักเลงหัวรุนแรงที่กำลังมาแรง "บีท" ติดตามชีวิตที่เกี่ยวพันของชายหนุ่มสามคนหลังจากที่พวกเขาออกจากโรงเรียนมัธยม: ลีมิน (จุง) เป็นนักสู้ที่หวาดกลัวซึ่งติดอยู่ในวิกฤตอัตถิภาวนิยมโดยไม่มีทิศทางในตัวเขา ชีวิต; Tae-soo ( Yoo Oh-sung ) เพื่อนสมัยเด็กของ Lee-min ผู้ซึ่งสร้างชื่อให้ตัวเองในกลุ่มมาเฟียในท้องถิ่นและทำทุกอย่างเพื่อดึงเพื่อนของเขาให้เข้ามาในกลุ่มมากขึ้น และ

Hwan-gyu ( Im Chang-jung ) ที่ฝันว่าวันหนึ่งจะมีร้านอาหารของตัวเอง เป็นเวลาหลายปีที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการทดลองและความยากลำบากที่ทั้งสามต้องเผชิญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความสัมพันธ์ที่เป็นพิษของลี-มินกับโรมี ( โก โซ-ยัง)) ที่หลุดพ้นจากความสง่างามพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ของเธอ ขณะที่เธอพยายามดิ้นรนเพื่อเข้าสู่กลุ่มชนชั้นสูงด้านการศึกษาของเกาหลีใต้ การทดสอบขีดจำกัดของตัวละคร "Beat" จะพาตัวละครเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่ที่คาดเดาไม่ได้และเป็นศัตรู สถานที่อันตรายไม่ว่าใครจะเลือกชีวิตแบบไหนหลายคนอาจไม่รู้จักในตอนนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเริ่มต้นของวิกฤตการเงินในเอเชีย ปี 1997 จะกลายเป็นปีที่ยิ่งใหญ่สำหรับภาพยนตร์เกาหลีใต้

พลิกกระแสก่อนเกิดคลื่นลูกใหม่ครั้งที่สองของประเทศ Lee Chang-dong เปิดตัวภาพยนตร์เรื่องแรกของเขาที่ได้รับรางวัลมากมาย "Green Fish"; "The Contact" จะยิงหนังสติ๊กผู้กำกับชาง ยุนฮยอน และนำแสดงโดย ฮัน ซุก-กยู (ซึ่งแสดงในเรื่อง "Green Fish" และในการเดบิวต์ "No.3" ของซง นึง-ฮัน ในปีนั้น) และจอนโดยอน; และหนังสั้นเปิดตัวของจอนซูอิล "Wind Echoing In My Being" จะฉายที่งาน Un Certain Regard ในเมืองคานส์ ในบรรดา เรื่องราวทั้งหมดนี้

เรื่องราวที่วุ่นวายของ การ์ตูนวาย  Kim Sung-suเกี่ยวกับ " Beat " วัยเยาว์ที่เอาแต่ใจ นำแสดงโดยJung Woo-sung ที่ยังไม่รู้จักในบทบาทที่ก้าวล้ำของเขาซึ่งเป็นสถานที่สำคัญในสไตล์ภาพยนตร์อันธพาลของประเทศซึ่งมีกระแสหลักเพียงพอในขณะที่ยังคงความเป็นศิลปะไว้อย่างชัดเจนในการจู่โจมอย่างไม่สิ้นสุดของการทำให้เส้นทางที่นักแสดงต้องการจะใช้ชีวิตบนทางตรงและแคบ "Beat" ภาคภูมิใจในตัวเองในฐานะจักรวาลที่โหด***ม ขว้างลูกโค้งไปตามโค้งมนใส่ผู้ที่ทุ่มเทหัวใจและจิตวิญญาณลงในความฝัน มันประสบความสำเร็จในการทำให้ผู้ชมอบอุ่นกับนักแสดง ที่ เก่งกาจ -

นักเรียนที่กระตือรือร้น คนโง่ที่โชคร้าย คนเลวข้างถนนที่พยายามจะดำเนินชีวิตแบบตรงไปตรงมา - และทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่โหดร้ายอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราวางแผนไว้ แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับที่พูด "Alive" ของ Park Jung-bum ภาพยนตร์ของ Sung-su พยายามอย่างดีที่สุดที่จะขจัดโชคและความอดทนของทุกคน –

บางครั้งก็ประสบความสำเร็จ แต่บางครั้งก็พลาดเป้า น่าแปลกที่มันไม่รู้ว่าหนังมันต้องการจะจริงจังแค่ไหน – หรืออะไรนะฟิล์มที่อยากจะเป็น - ด้วยการเปลี่ยนโทนสีตลอด (ที่โดดเด่นที่สุดคือภาพตัดต่อที่เคลื่อนไหวได้ซึ่งสะดุดอย่างเชื่องช้าก่อนที่จะพังและไหม้) และขัดแย้งกับตัวมันเองอย่างมีสไตล์ ในอีกด้านหนึ่ง มันต้องการที่จะกล้าหาญและขรุขระด้วยฉากต่อสู้ที่ดิบๆ แต่น่าสะอิดสะเอียน ในอีกทางหนึ่ง มันพยายามที่จะเป็นละครที่ซับซ้อนและกระตุ้นความคิด โดยมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายอยู่ในหัวใจ – และนี่คือจุดที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ยอดเยี่ยม แสดงให้เห็นว่าความเชื่อมโยงบางอย่างดึงเอาสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในตัวเราออกมาได้อย่างไร

แม้ว่าการตีและพลาดด้วยวิธีการและข้อความของมัน ซึ่งบางครั้งดูเหมือนเล็กน้อยในจมูก มันได้รับการบันทึกโดยนักแสดงที่แข็งแกร่ง  ดูอนิเมะ เคมีบนหน้าจอ และคะแนนชัยชนะที่ล็อคไว้เป็นผลจากเวลา . ความสัมพันธ์ระหว่างลี-มินและโรมีเต็มไปด้วยความตึงเครียดจากการเริ่มงาน และบางครั้งก็ดูเหมือนเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ต้องห้าม เราได้รับความรู้สึกว่าพวกเขาตั้งใจที่จะเลิกกันเสมอ แต่ในขณะเดียวกันเราก็รู้ว่าไม่ควร เป็นความคิดที่เป็นสัญลักษณ์ของ

Lee-min เพจเจอร์และมอเตอร์ไซค์ ความโรแมนติกหรือความโรแมนติกอื่น ๆ ของภาพยนตร์เรื่องนี้ระหว่างลีมินและแทซูเป็นที่น่าสงสัยจากแรงจูงใจ ไม่ใช่เกี่ยวกับธรรมชาติที่ไม่เกี่ยวกับเพศ แต่ในแง่ของภาพที่ใหญ่ขึ้น: เมื่อจุดไคลแม็กซ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ – ช้ากว่าที่ควรจะเป็น – เราเหลือแต่รสชาติที่น่าผิดหวังในปากของเรา

สายตานี้มีจุดเด่นทั้งหมดของเพลงฮิตที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ประเทศจะนำเสนอในปีต่อ ๆ ไป มันเรียบง่ายและมีพื้นฐานมาจากความสมจริงที่หยาบคาย - นั่นคือจนกว่าซีเควนซ์การต่อสู้จะแสดงตัว - ด้วยกล้องที่คมชัด ในช่วงเวลาเกือบสองชั่วโมง มันรู้สึกดึงดูดเล็กน้อยสำหรับสิ่งที่ควรจะเป็น แต่ดำเนินไปด้วยความเอาใจใส่และเอาใจใส่ อย่างไรก็ตาม ความหายนะขั้นสุดท้ายคือการตัดต่อซึ่งดูเหมือนว่าจะพยายามมากเกินไปในการผลักดันการเล่าเรื่องที่เรียบง่ายอย่างน่างงงวย

เป็นภาพยนตร์ที่มีความทะเยอทะยานอย่างปฏิเสธไม่ได้ และถึงแม้จะไม่ได้ให้คุณภาพระดับเดียวกับภาพยนตร์ประจำปีก็ตาม อย่างน้อยก็เป็นนาฬิกาที่สนุกสนาน นักแสดงทำงานได้ดีมากในการทำให้ตัวละครของพวกเขาออกมา แม้ว่าจะมีการพัฒนาเล็กน้อยระหว่างพวกเขาก็ตาม พวกเขาแสดงวิธีที่ดีที่สุดในการเอาชนะอุปสรรคของชีวิตคือการปัดฝุ่นตัวเองและทำตัวให้ห่างจากผู้ที่ดึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในตัวเราออกไป อิงจากชีวิตของจองก่อนอาชีพนักแสดงและจากหนังสือของ Huh Young-man อย่างหลวม ๆ เป็นภาพยนตร์ที่คุ้มค่ากับการดูถ้าเป็นไปได้