มนุษย์ถูกสร้างขึ้นให้มีสิ่งพิเศษทั้งปวงบนโลกคือปัญญา ที่หาสัตว์ประเภทใดเทียบเคียงมิได้ นี่อาจเป็นเพราะความต้องการของธรรมชาติที่มีเป้าหมายอย่างหนึ่งก็เป็นได้ (บทความธรรมะย่อมๆ)

สิ่งหนึ่งของการมีปัญญาของมนุษย์นี้หมายถึง มนุษย์สามารถใช้วิธี หรือเป็นผู้จัดการสิ่งต่างๆ ได้โดยวิธีและวิถีที่แตกต่างออกไป ดังเช่นว่า เมื่อถูกสัตว์เล็กๆ ที่คุกคามอย่าง ยุง มนุษย์ใช้ปัญญาสร้างสรรค์ปกป้องตนได้มากหลากวิธี เสื้อผ้า มุ้ง ยาทากันยุง หรือวิธีโดยธรรมชาติอย่างการใช้เปลือกส้ม เหล่านี้ทำได้โดยไม่ต้อง “ฆ่า” นี่คือ “วิถีจากปัญญา” ที่นำพามนุษย์ให้เรียกตัวเองว่าสัตว์ประเสิรฐได้ ไม่ยาก..

แต่มนุษย์ผู้มีปัญญากันทุกคนนี้ กลับมีจุดแตกต่างตรงที่การนำมาใช้ ที่เห็นมากมายคือปัญญาสิ้นหายเพียงเพราะน้ำลายที่สาดพ่นออกมา ที่น่าอนิจจากับวันนี้เพียงแค่ประโยคที่มีทำนองว่า “เราเลิกกัน” หรือ “ฉันรักคนอื่นแล้ว” การ “ฆ่า” ด้วยเหตุนี้จึงเต็มหน้าหนังสือพิมพ์ที่ไม่ส่งเสริมปัญญา

ย้อนมองบางทีผู้ที่สิ้นปัญญาหาทางออกจากคำพูดอย่างหนึ่งจากผู้อื่นอาจเหมือนถูกน้ำลายทำลายปัญญาและสติสิ้น หรือบางทีเขาถมน้ำลายรดปัญญาตัวเองว่ามันไร้ค่าที่จะพาหาสิ่งดีๆ ให้ชีวิตได้อีกต่อไปแล้วกันแน่..หลายคนก็เข้าใจดีว่า เรื่องแย่ ๆ หลายเรื่องมันเกิดจากปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้ การจะพูดอะไรไปมันล้วนไร้ประโยชน์ นิ่ง เฉย อยู่แต่กับตัวเองไปเสียดีกว่า เช่นนี้ก็ดี…

แต่ก็มีไม่น้อยที่กลายเป็นว่า ปัจจัยโดยอย่างยิ่งเมื่อเป็นคนอื่น พอเราไม่พูด กลับยิ่งมักง่าย, มองข้าม, หรือเข้าใจไปเองว่า ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ บางทีก็นึกว่าที่เราไม่พูดนั้น มันดีแล้ว เราชอบแล้ว… สล็อตออนไลน์

ดังนั้นแม้การไม่บ่น ไม่ด่า ไม่พูด เป็นสิ่งที่ดีกว่าในหลายสถานการณ์ แต่ก็ใช่ทั้งหมด การไม่พูดเลยบางทีก็แย่ลง, สร้างความเข้าใจผิด, ไม่มีอะไรดีขึ้นเช่นกัน

ซึ่งการไม่พูด เก็บไว้ แล้วขจัดออกไปจากใจได้เองก็ถือว่าจัดการภาวะอารมณ์ได้ดีเยี่ยม ทว่าแม้ไม่ถึงกับรกจิตใจแต่นานไปมันก็เป็นตะกอน..

การบ่นบ้าง ติงบ้าง เตือนบ้าง บอกบ้าง น้อย ๆ จึงเป็นเหมือนยาระบาย นอกจากของเสียจะพ้นไป ยังทำให้เราโล่ง และเบา เหมือนยกภาระบางอย่างออกไป แน่นอนถ้ามากไปคงเป็นยาถ่ายที่ไม่ใช่ระบายแค่ของเสีย ของดีก็เสียไปด้วยและปวดทรมาน ทีนี้ก็อยู่ที่ว่า มากน้อยแค่ไหนจะพอดี ที่ถ้าควบคุมให้ได้ น้อย ๆ เป็นยาระบาย ได้แน่นอน